Świeccy Zakonu Kaznodziejskiego zwani również świeckimi dominikanami lub tercjarzami dominikańskimi to ludzie, którzy w swoim życiu duchowym i religijnym szukają czegoś więcej. Chcą być bardziej. Bardziej chrześcijanami, bardziej we wspólnocie, bardziej w Kościele.

W jaki sposób? Przede wszystkim przez słuchanie Słowa Bożego, częste uczestnictwo w Eucharystii i przystępowanie do sakramentu pojednania, modlitwę liturgiczną, okresowe rekolekcje oraz studium prawdy objawionej i rozważanie problemów współczesności w świetle wiary.

Znajdujemy inspirację podążając tą samą duchową ścieżką, którą wybrało wielu świętych i błogosławionych żyjących na przestrzeni ponad 800 lat historii Zakonu Kaznodziejskiego. Za przykładem św. Dominika, św. Katarzyny Sieneńskiej czy św. Piotra Jerzego Frassatiego dajemy świadectwo wiary w swoich środowiskach: w pracy, w rodzinie, w kręgu znajomych i przyjaciół. Tam, gdzie zwykle nie dociera Kościół instytucjonalny staramy się głosić Dobrą Nowinę i żyć dewizą Zakonu „contemplare et contemplata aliis tradere” – kontemplować i owoce kontemplacji przekazywać innym.

Jesteśmy włączeni do Zakonu Kaznodziejskiego poprzez specjalne przyrzeczenia i żyjemy według własnych ustaw (Reguły i Dyrektorium). Staramy się przy tym pamiętać, by wypełniać swoje zobowiązania „nie jak słudzy z przymusu, lecz jak wolni zachęceni łaską”. Odkryliśmy duchowość dominikańską i chcemy na niej opierać swoje chrześcijaństwo, by móc świadczyć wśród innych o obecności Chrystusa oraz „bogactwie Jego łaski” (Ef 2,7).

Filary życia Świeckich Zakonu Kaznodziejskiego: modlitwa, wspólnota, studium, apostolstwo.